Als kind zette we de tent ook soms op in de wei, toch kan ik me niet herinneren dat we ooit één keer de hele nacht hebben doorgebracht in de tent. Papa maakte er namelijk een sport van om ons 's avonds bang te maken. In het begin waren we dan héél stoer, maar naarmate het donkerder en donkerder werd, begonnen we toch te twijfelen of het nu papa wel was of een of ander vreemd buitenaards wezen. Het eindigde altijd in hetzelfde tafereel, dat we gillend en bevend van de angst naar binnen stormden, zelfs op de blote voeten over de kiezels, omdat we geen tijd meer hadden om ons schoenen aan te trekken.
Tegenwoordig hou ik niet meer zo van camperen, ik word heel claustobisch in enge ruimtes, maar Lenne natuurlijk wel. Af en toe zet hij dan de tent op met Mark, en brengen ze er een nachtje door met chips, verhaaltjes...
Gisteren was Mark zelfs voor Lenne in slaap gevallen. Toen hij terug wakker werd, vroeg Lenne aan hem: Papa, jij kan hele gekke geluiden maken met uw neus. Hoe doe je dat?
Ik moet er niet bij vertellen dat ik zalig heb geslapen in mijn muisstille kamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten