Deze week mag van mij in slow motion verlopen. Ik denk niet dat het veel uitleg nodig heeft dat ik met weinig zin terug naar de werkvloer keer. Negen maanden is natuurlijk ook een hele tijd om 'gewoon' te worden aan het leventje wat ik nu leidt. Alhoewel ik altijd gedacht heb dat het een huiselijk leventje totaal niks voor mij was, moet ik toegeven dat ik er enorm van genoten heb. Niet dat ik veel rust heb gehad met 2 koters in huis, (want ik ben eigenlijk best wel moe, haha, om niet te zeggen 'afgemat') maar het geeft me voldoening om je kindjes te zien groeien en te zien dat ze tevreden zijn. Maar er moet ook brood op de plank komen, en dat is al minstens even belangrijk.
Vrijdag ben ik Roos al eens gaan voorstellen aan Els, haar onthaalmoeder (en die van lenne destijds) en ik was blij te zien dat het klikte. Het is een toffe madam die veel voor en met de kindjes doet, zonder hen te verwennen of op een voetstukje te plaatsen en dat apprecieer ik wel.
Toch zal het even wennen worden om haar daar neer te zetten, een taak die ik de eerste week toch aan Mark ga overlaten, wil ik niet met rode ogen op mijn werk aankomen of mij kennende, terug naar huis te keren met haar en de boel de boel te laten, haha. Het zal weeral een heel organsiatie worden met 2 kinderen. Ergens ben ik blij wanneer ook zij naar school kan gaan, dan zal alles weer een stuk eenvoudiger verlopen, want ik hou daar niet zo van, van dat heen en weer gezeul met mijn kinderen, elke dag weer een andere plaats waar ze gedropt worden.
Het zal wel loslopen hoop ik, en anders moet ik naar andere oplossingen zoeken. Thuiswerk lijkt me nog altijd ideaal, de plaats is er, de mogelijk ook, maar ik mis 'the drive', een juist concept of het gat in de markt zoals ze zeggen. Ik zal er nog dikwijls mijn kop over breken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten