wachten...wachten...wachten..

Zoals het er nu uitziet, kan ik vanavond nog steeds naar de opening van Tom's restaurant, alhoewel ik moet toegeven dat ik toch liever had gehad dat ik ondertussen mijn eigen 'tien centimeter' opening kon vieren. Ik ben het moe en verveel me te pletter. Een uitSTAPje zit er niet meer in na mijn fiasco van vorige week in Hasselt. (waar ik en plein public zat te puffen op het terras van the century en Mark vliegensvlug de auto is kunnen gaan halen: en ik dus nog nooit zo blij was toen ik terug thuis was). Mijn huis voor de honderste keer opruimen heb ik geen zin in, nog de energie voor. Tv verveelt me, en mijn volgende boek is weer uit. En dus is het afwachten, wachten tot het moment aan 'breekt'. Nu ja, nog hooguit 19 dagen. Deju, dat klinkt nog lang.

I am about too explode

 

Bij Roos was ik dik naar het einde toe. Nu ben ik eerder gigantisch, en dat op amper een week tijd zo lijkt.
Vandaag had ik weer een afspraak in het ziekenhuis voor mijn wekelijkse controle. Met de harttoontjes was alles goed en dus mocht ik weer afdruipen:) Harde buiken heb ik steeds meer, maar doorzetten is nog steeds niet aan de orde. Een derde kindje zou in veel gevallen een beetje een dwarsliggertje zijn volgens de vroedvrouw:)
Ik heb al 2 nachten op rij geen oog meer dichtgedaan, maar ondertussen ben ik weer helemaal bij wat betreft de lentemode in Parijs-Milaan en New York is: leve Vitaya at night! Ach ja, als ik donderdag nog rondhuppel kan ik wel naar de opening van het restaurant van Mark zijn neef Tom in Sint Truiden. Hij doet mee aan het programma 'mijn restaurant' op VTM. En dan maar hopen dat mijn water niet breekt voor de camera:)

steppegras, mmm

 

Traditiegewijs moet er eerst nog een goed bord steppegras achter de kiezen zitten alvorens een baby wordt geboren. Dit keer besloten we hem gewoon uit te halen en bij mijn zus te eten. Ten eerste omdat het restauant waar we normaal gaan, failliet is en ten tweede, zo moeten we geen babysit zoeken. En ze hebben me gesmaakt, ook al heb ik weer de helft moeten laten liggen, omdat het keer op keer véél te véél is. Dus, nee, ik loop nog steeds rond met dikke buik:)

Lenne in volle actie!

 

 

 

nog altijd niks?

Ik zet mijn zinnen er niet meer op. Sinds een aantal dagen heb ik het gevoel dat deze baby er nooit uit gaat komen, niet erg, want nu slaap ik weer stukken beter:)
Ik word tenminste niet meer elk half uur wakker om te voelen of ik al in een plas water lig:). Een mens vergelijkt altijd. Lenne was een maand te vroeg, daar zijn we al overheen, dus zal ik wel overtijd gaan zoals bij Roos. Alhoewel mijn buik letterlijk enorm zwaar weegt, zal ik maar genieten van de stampjes en bewegingen in mijn buik, want het is echt de aller allerlaatste keer.
En alhoewel ik enorm uitkijk naar de geboorte, weet ik dat ik dit gevoel ook weer ga missen.

nog steeds met dikke buik

Vanmiddag ben ik naar het ziekenhuis geweest voor mijn wekelijkse monitoring tot aan de bevalling. Harde buiken had ik genoeg,(ook duidelijk te zien op de monitor) maar ze zetten dus nog steeds niet door.
Vervelend, want elke keer denk je, zou het nu starten of weer stil vallen. Die onzekerheid over wanneer gaat het gebeuren, dat maakt het net zo vervelend. In ieder geval: nu gaat het toch echt niet lang meer duren:)

Eén zin die mijn wederhelft niet meer kan horen:

'Maar nu gaat het toch echt niet lang meer duren.'

schoolvrije dag

 

Vandaag had Lenne een schoolvrije dag en besloten we met enkele van zijn vriendjes naar het bos te gaan. Eerst een fikse wandeling (die ik aan mij voorbij heb laten gaan), nadien hebben ze zich verder kunnen uitleven in het speeltuintje. Roos vond het wel plezant aan het hoofd van de tafel te zitten met alleen maar stoere jongens. Want stoer zijn ze wel, het ene moment zijn ze elkaars beste vriend, het ander moment zie je iemand op iemands hoofd zitten om er wat op te slaan. Ja, dat haantjesgedrag bij jongens zal me nooit geheel duidelijk worden, vrees ik.

laatste bezoek aan gynaecoloog

Afgelopen maandag had ik alweer mijn laatste bezoekje aan de gynaecoloog. De baby is goed gegroeid de afgelopen weken en beloofd weer een flinke baby te worden. Met nu al een hoofdje met diameter 9.4cm hoop ik toch dat hij/zij zijn of haar huurhuisje zal verlaten VOOR de overige 6mm erbij gegroeid is. Ik zal er maar niet aan denken dat de baby eventueel nog 4 weken kan blijven zitten, ai ai. Ik had gehoopt ondertussen al een paar cm ontsluiting te hebben na een paar zeer woelige nachten, maar moet het voorlopig met een klein centimeterke stellen. Nog 9 te gaan! Maar wie weet, het kan snel gaan, vanavond is het volle maan of wie weet, op vrijdag de dertiende?

zondag

 

Omdat ze meestal uit hun lood geslagen zijn als ze wedstrijd moeten spelen, had de trainer vandaag een match onder de spelertjes van de ploeg voorzien, zodat we als ouder eens konden kijken wat ze al allemaal hadden bijgeleerd. Topschutter Lenne maakte zelfs alle 4 de doelpunten voor zijn ploeg! Na de wedstijd bakten de mama's frietjes voor de kinderen en omdat het zo gezellig was belsoten we met zijn allen nog door te gaan naar de karnavalstoet in Stokkem. Omdat ik het niet zag zitten om zo lang te staan, had een vriendin een viiserstoeltje voor me meegenomen. Ik hoefde zelfs niet uit mijn stoel te komen, de karnavlisten gooiden spontaan met een kilo wortelen, appels, suikerwafels..

pablo

 

Onze kleine pup is al een uit de kluiten gewassen hondje geworden. En een actief beestje! Durf niet even van tafel te gaan, want je bord is op 3 seconden leeg. Geen jas, tut of speelgoedje is nog veilig als pablo in de buurt is. Maar het is en blijft een schattig beestje, al denkt Lenne daar soms anders over. Terwijl Roos en Fleur al met hem (durven) spelen blijft lenne op veilige afstand, hij zal nooit een echte dierenliefhebber worden denk ik.

2 kleine buiken

Het valt Roos op dat mijn buik steeds dikker wordt. 'Mama dikke buik heef' zegt ze dan, 'Roosje ook baby buik' terwijl ze naar haar buik wijst.
Vanmorgen was ik me aan het omkleden en ben net mijn bh aan het aandoen en ineens zegt ze: 'mama ook kleine buike heef, hè'
Ja, ten op zichte van die dikke buik eronder zijn mijn '2 kleine buiken' misschien wel klein ja, haha.
Grappig, waar ze het toch vandaan halen.

nog 33 dagen

Al vijf weken ben ik thuis na mijn ziekenhuisopname. Alhoewel de tijd vliegt met de 2kids en het huishouden, begin ik het toch een beetje beu te worden. Huismoeder zijn zou ABSOLUUT niks voor mij zijn. Ik mis de sociale contacten, mijn mobiliteit (ben net een waggelende eend met ogenschijnlijke overvolle blaas (ja, zeker, hmm)die hooguit 100 meter kan lopen zonder rustpauze in te lassen omdat de harde buiken dan al terug komen. En voor een shopaholic, en iemand die graag eens weg gaat is dat een klein drama) en het eens iets anders doen dan poetsen, koken en voor de kinderen zorgen.
De gekende 'nestdrang' heeft zijn weg dan ook tot bij mij gevonden, waarschijnlijk voor een stuk uit verveling. In mijn zwangerschap van Roos heb ik daar nochtans geen/minder last van gehad. Bij Lenne al zékèr niet want toen woonden we nog in een huurhuis. (of heeft dat daar niks mee te maken?) Mijn huis is nog nooit zo zuiver en opgeruimd geweest als vandaag:) Nu, ik moet toegeven, het kon ook wel eens een goei beurt gebruiken want dat bleef uit tijdsgebrek ook altijd maar liggen. Maar welk normaal mens heeft ook zin om 36 kasten één voor één te gaan opruimen?? Leve de op hol geslagen hormonen!
Alles wat er moet gebeuren is ook bijna klaar, mijn koffer is gepakt, het bedje staat klaar, een buurmeisje heeft me een park uitgeleend, gisteren heb ik de bugaboo weer omgetoverd tot wieg. Ik heb er een nieuwe kap op gezet, aangezien deze volledig was afgeschoten van de zon en nu ziet hij er weer als nieuw uit, klaar voor de volgende 4 jaren. Dan mag hij na 10 jaar trouwe dienst uit elkaar vallen:) En zal ik mijn zakjes weer zelf mogen dragen:) Het kaartje ligt klaar bij de drukker en woensdag kan ik de suikerbonen gaan halen om in elkaar te steken. En dan is het wachten geblazen...

vakantiekiekjes

Een beetje laat, maar hier zijn nog enkele vakantiefoto's. Het verlof is voorbij gevlogen en de kinderen hebben zich goed geamuseerd. Elke dag stond er wel iets leuks op he programma. Vooral het dagje binnenspeeltuin was heel geslaagd. Heel wat mama's van de klas zijn komen opdagen en terwijl de kinderen zich uitleefden konden wij fijn bijkletsen. Roos had ik naar Els laten gaan, want ze hadden er een carnavalsfeestje gepland. En liever met haar leeftijdsgenootjes spelen dan tussen de (ruwe) jongens lopen, haar kennende zou ze mee aan willen doen. In de paasvakantie gaan we zeker nog eens zo een dag organiseren.