een jongen

Ik heb Mark kunnen overtuigen om tussen 2 afspraken door even met me naar Lommel te sjeesen om een pretecho te laten maken. We waren ruim op tijd gegaan, want het was zonder afspraak, zodat we gelukkig als eerste al na 10 minuten naar binnen mochten. Ik had nog nooit een 4D echo laten maken, en vond het wel een leuke herinnering voor later, een kwartiertje film in een mooie dvd box. In tegenstellig tot die ruisige 2D foto's kon zelfs Lenne heel goed het hoofdje van de rest onderscheiden. Niet dat je het levensecht ziet, maar toch herkende ik er al het typische Lenne en Roos babyhoofdje in, rond hoofdje, hetzelfde profiel..gek eigenlijk toch.
Op een gegeven moment dacht ik ook een piemeltje te zien (ja, ik was me weer aan het focussen tussen de benen), toen heeft ze het beeld ingezoemd voor nader onderzoek, maar bleek het toch de navelstreng te zijn alhoewel ze er eerst ook van overtuigd was. De baby had geen goesting om veel show te geven en sliep in een ruk door. Zelfs na hevig geschuddel met de buik had hij geen zin om zich een keertje te draaien. Ze kon dus nog geen uitspraken doen over het geslacht. Misschien heb ik binnen 2 weken meer chance, anders wordt het wachten tot januari. Of medisch alles in orde is, dat word daar niet gecontroleerd, maar als ze iets abnormaals ziet, geeft het ze het wel aan. (nu hoop ik toch dat tenminste één iemand geschrokken was van de titel, haha)

Lenne fietst!

Als ik hem vroeg om eens te gaan oefenen, had hij al een lip tot tegen de grond.
Maar gisteren waren we even naar oma gegaan, want ik moest dringend nog enkele boodschappen doen, en hij zegt uit zichzelf dat hij wil gaan fietsen. Ik neem de fiets (voor die keer dat hij wil) en zet hem op de straat, en hij was er zo goed als direct mee weg. Zo simpel als dat. Als je het maar wil proberen, zeker. Het is wel maar met een klein fietsje zodat hij wanneer hij dreigt te vallen, nog met zijn benen de grond raakt. Maar het is toch al een goed begin. Nu nog leren vanzelf starten en dan stil aan op zijn 'grote' fiets'.

17+ weken

ik heb vlindertjes in mijn buik, of ja, kleine handjes en beentjes die tegen mijn binnenkant van mijn buik schoppen. Ik had nooit verwacht dat ik dat nog eens zou mee maken, en had er bij Roos met volle teugen van genoten, wetende (denkende) dat het de laatste keer zou zijn. Het blijft een magisch gevoel, zo leven in je buik voelen. Zelfs nu ik het 'nieuws' al 10 weken weet, blijft het me soms nog steeds verbazen. Blijdschap en lichte paniek zijn twee gevoelens die elkaar steeds afwisselen in mijn hoofd. Drie kinderen, terwijl we onze handjes al vol hebben met deze twee!
Vragen zoals: hoe gaan we het allemaal organiseren? Waar en hoe ga ik ze te slapen leggen? Ga ik ooit nog even tijd voor mezelf vinden??? Gaat Roos niet tè jaloers zijn(ze krabt en bijt er nu al flink op los als ze zich tekort gedaan voelt)?
Morgen is een opendeurdag in een privé-echo buro, en ik zou héél graag willen gaan om een 3D echo te laten maken. Ze maken een kwartiertje tijd per koppel. Met 17 weken zou er een mooi resultaat gemaakt kunnen worden, omdat het de laatste week is dat je het volledige babytje op een scherm kan zien. Het geslacht zeggen ze niet onder de 20 weken, maar wie weet, zien we het toch? Ik ben zo benieuwd! Aan de ene kant lijkt me een verassing ook leuk, maar ik ben zo een planner. Ik wil graag weten wat er in mijn buik groeit, zodat ik aan de inrichting van de kinderkamers kan beginnen denken, de naam, de kaartjes etc. Binnen 2 weken is ook mijn 20 weken echo in het ziekenhuis, dan zit ik al op de helft. Het vliegt!

hartje

Ik was een beetje ongerust voor de baby, omdat ik toch zoveel antibiotica moet nemen. En daarom zijn we gisteren even naar het ziekenhuis geweest om de harttonen van de baby te controleren. Alles was gelukkig in orde. Het hartje ging zelfs flink tekeer. In Bree zijn gelukkig heel vriendelijke verpleegsters die je altijd wel willen helpen als je met vragen zit. En nu heb de nieuwe bevallingsruimte ook alweer gezien.
Het zag er heel mooi en gezellig uit, alleen zal het me waarschijnlijk geen barst kunnen schelen wanneer het weer zover is.

sinterklaas

 

De sinterklaasboekjes liggen hier alweer in de brievenbus en Lenne heeft het natuurlijk ook al gezien. Terwijl hij zich normaal met niets langer dan 5 minuten kan bezighouden, behalve dan zijn zus plagen, kan hij uren, maar dan toch echt wel minstens een uur, alles wat hij 'wenst' van de Sint uit knippen en op een blad papier plakken. Ondertussen heeft hij al een kaft vol met knipsels! Ik denk dat de Sint er een heel dorp blij mee kan maken. Terwijl wij vroeger bescheiden een blaadje hadden. Maar ik laat hem doen, hij is fijn bezig, oefent zijn motoriek een beetje en uiteindelijk zal hij toch zoveel niet krijgen.

Vanmorgen toch even naar mijn werk gegaan, ik hou er niet van om alles 'plots' te laten vallen, noch om iemand anders op te zadelen met mijn werk. De meest dringende zaken hoop ik toch nog gedaan te krijgen. Zolang ik niets of niemand aanraak is het risico heel beperkt. Toch ga ik niets uitlokken en blijf ik volgende week mooi thuis. Namiddag nog snel een opmeting doen, want dat was ik ook al een week aan het inplannen. Daarna thuis in gang geschoten, alle beddegoed, handdoeken,... uitgekookt, vloeren etc. van onder tot boven met detol gepoetst..tot ik moest janken van de pijn, want zelfs met 2 paar handschoenen aan, doet het niet bepaald goed. Vergelijk het een beetje met brandwonden. Maar ja, het moet gebeuren. De kids daarna in bad gestoken en gedesinfecteerd met isobetadine. Het lijkt hier wel een ziekenhuis, alleen al die geur. Maar het begint duidelijk te beteren, de wonden zijn goed aan het minderen en er beginnen al mooi korstjes op te komen. Nu ga ik een beetje rusten, want door het hele gedoen zou ik bijna vergeten dat ik ook nog zwanger ben. Maar het lichtpuntje van de dag, dadelijk begint een nieuw seizoen van Grey's Anatomy, hmmm. Anderhalf uur genieten, zalig.

stafylokokken

Het pleisterverhaal van Lenne krijgt nog een staartje. Dit weekend begon de infectie bij Lenne nog verder uit te breiden over zijn rug, en ook ik kreeg allemaal rare bultjes op de plaatsen waar ik last heb van allergieeen. En gisteren kreeg Roos op de koop toe ook al iets eigenaardigs op haar buik. Na twee nachten niet slapen van de pijn, (man, dat deed pijn, net alsof mijn arm in brand staat, ik wil krabben, maar dat verergert de situatie alleen maar) konden we vanmorgen om 8 uur bij de huidspecialist terecht. Wat blijkt? Op de wonde van Lenne heeft zich het stafylokokken bacterie genesteld. Dit is een zeer besmettelijke bacterie (ook wel ziekenhuisbaterie genoemd) die ontzettend jeukt en snel uitbreidt. gelukkig klaagt Lenne niet van jeuk. Roos krabt wel,en ik merk dat ze last heeft omdat ze niet echt te genieten is. Tuurlijk is mijn eerste 'paniek' de baby. Volledig veilig is het niet voor de baby, maar een ziekenhuis binnengaan om toch even aan de monitor te hangen, vind ik nu nog te riskant. Zeker op een kraamafdeling. Hopelijk kan ik binnen een paar dagen toch even gaan, zodat ik een beetje gerustgesteld ben. Ik was natuurlijk helemaal van mijn melk toen ik de auto instapte, dat ik met mijn 'goed' hand tussen de deur geklemd geraak omdat ik lenne zijn deur wou dicht doen. typisch. Is die hand ook tijdelijk 'buiten dienst'. We moeten 14 dagen in 'carrentain' blijven. In theorie allemaal heel mooi, ware het niet dat het op het werk super druk is (en er helaas geen kaboutertjes mijn werk komen doen) en ik thuis moet zitten met 2 kids, terwijl ik nog niet eens tegoei nen boterham kan smeren. Dat beloofd weer.

naar het bos

 

 

 

Het was een lekker warme dag en daarom besloten we na Roos haar slaapje nog even naar het bos te gaan. We hebben ons neergestreken op de zandberg. Ik heb lekker kunnen zonnen en de kinderen hebben fijn gespeeld in het zand. Van de berg afrollen vond lenne natuurlijk weer het leukste spelletje.

potje

 

Het potje heeft hier al overal in huis gestaan. Voor de moment staat het gewoon in de keuken, kwestie van er op tijd bij te zijn.

katarakt wandeling

 

 

 

 

Zaterdagmiddag trokken we samen met Kim en haar notarissenvereniging naar Sint-Truiden om een stukje van de katarakt route te doen. We hebben prachtige landschappen gezien en af en toe een appeltje meegepikt.(rechtstreeks van de boom smaken ze eens zo lekker!) Na een fikse wandeling zijn we op bezoek gegaan bij een fruitfamilie die overheerlijke appelsap maakt. (PIPO). De kinderen mochten er zelf ook eens appelsap proberen maken. Om af te sluiten zijn we nog even naar de speeltuin gegaan. Kortom, het werd weer een fijne dag!

ouderavond

 

Woensdag was de eerste ouderavond van Lenne. Ne een korte bespreking door de jufs mochten we zelf even kleuter spelen in de klas rond het thema kabouters. Er werden verschillende taken opgegeven zoals pompoensoep met spinnen koken, lantaarns maken, kaboutermutsen in elkaar knutselen, verhaaltjes inspreken. Er werd aardig wat afgelachen! Ik koos voor het inrichten van de kabouterhoek en dacht hiermee snel klaar te zijn. Niets was minder waar, om kwart na elf waren we EINDELIJK klaar en ik heb 2 dagen spierpijn gehad van het op de grond te zitten verven en tekenen. Maar de kinderen vonden ons kabouterhuis, in de vorm van een paddestoel van wel 3 meter hoog geweldig. De volgende morgen hadden de jufs gefilmd toen de kinderen binnenkwamen. Kaboutertjes bestaan soms toch echt! Ben benieuwd om hun reactie te zien.

Roos in the mix

 

Gisteren sond jim tv op, en heeft Roos minstens een uur voor de tv staan swingen. Ze is gek van dansen. Misschien dat ik haar volgende week eens moet meenemen naar mijn hip hop les:-) Ze was trouwens heel cool met die tut in haar mond.

nemo's

 

Als we naar de aquariumwinkel gaan, is Lenne maar in een ding geinteresseerd: 'nemo' zoeken.
Zelf droom ik ook van een zoutwateraquarium, de vissen zijn dan veel kleurrijker dan bij zoetwater. Toch waag ik me er nog niet aan, want het is zelfs nu al vrij delicaat om te houden.

(gevaarlijke) pleister op de wonde

 

Gisterenavond zijn we met Lenne naar de dokter kunnen gaan. Ik had hem in het weekend een pleister op zijn arm gedaan, omdat hij een klein wondje had van een wratje dat niet meteen stopte met bloeden. Toevallig had ik nog pleisters liggen met kinderfiguurtjes, die net uitzien als tattoos. S'anderdaags zegt Lenne me dat zijn arm begint te jeuken en ik trek de pleister af en het is idd. ontstoken. Ik laat het nog een dagje zo, maar gisteren was de wonde nog veel erger geworden, het was beginnen etteren en in een straal rond de pleister waren allemaal rode pukkels gevormd. Ik schrok me dood. Wat blijkt nu: de kleurstof van de pleister gaat door de pleister en trekt in de huid en dit heeft een allergische reactie gegeven. Hij moet nu cortisonen smeren, goed intapen en een weekje geen sport. Niet te geloven soms, welke troep er allemaal verkocht wordt. (merk salvequick, gekocht in de spar)

verkeersborden

Lenne is op dit moment gefascineerd door verkeersborden.
Ik moet van elk bord dat we onderweg tegenkomen de verklaring geven. (voor mij trouwens nog eens een goede oefening, zeker na het voorval in Leuven :-))
Mama, wat is dat rood bord met die lettertjes?
S'avond komen we thuis, Lenne neemt een blad papier en schrijft 'STOP', zonder fout.
Hij komt voor me staan, en zegt, mama , je moet hier stoppen.
Ik vond dat toch knap, meer dan zijn naam heeft hij nooit leren schrijven.
Hij begint trouwens met en meer geinteresseerd te worden in woordjes schrijven. Toch ben ik er geen voorstander van, want ik leer het hem waarschijnlijk verkeerd aan, waardoor het straks misschien moeilijker wordt om het af te leren. Ja, stillaan wordt hij klaar voor het eerste studiejaar.

lenne zegt,

na school in de auto:
mama, ik vind dat het nog eens tijd word voor een feestje.
Er moet toch niet altijd een reden zijn.
Ik zal seffes de uitnodigingen even maken.
Misschien mag jij ook komen.