k heb mijn wagen volgeladen....

 

Mijn collegaatjes lachen mij altijd uit met mijn meriva, 'een auto voor gepensioneerden' noemen ze hem.
Ik vind het een geweldig autootje, je hebt een fijn zicht over de weg, hij is ruim voor de kids , maar vooral: WAT IK DAAR AL ALLEMAAL MEE VERVOERD HEB! Gisteren nog een tweepersoonsbed vanuit de ikea (het was weer tot op de cm groot genoeg) maar vandaag was toch net het toppunt. Toen Mark thuiskwam met mijn vloerplanken voor praktisch de volledige benedenverdieping moest ik toch even heel hard lachen. (de man in de hubo vroeg of we toch wel een camionette bijhadden) Een camionette, dat is voor sissi's, peh....

Roos haar oortjes

Vandaag zijn we naar de oorarts gegaan me Roos, na inmiddels 3 oorontstekingen deze maand en volgende donderdag worden er buisjes in haar oren gedaan en haar poliepen getrokken. Om zeven uur s morgens moeten we al in het ziekenhuis zijn (dat wordt vroeg) maar tegen de middag mag ze alweer naar huis en ze zou er geen last van ondervinden. Ze moet op deze manier toch minstens een half jaar oorontsteking vrij zijn, want na een half jaar vallen de buisjes er weer uit.

kerstfeestje voetbal

 

Dan maar met een zieke kop, maar we kunnen ook niet de hele tijd thuisblijven. Gisteren was het kerstfeestje van de voetbal en dat wou ik Lenne toch niet onthouden. De kinderen werden een paar uur eerder verwacht en gingen eerst met een zelfgemaakte fakkel een boswandeling maken. Daarna kregen we broodjes en vlaai en kwam een ietswat mislukte (zeg nu zelf) kerstman hun trainingpakje brengen. (Als zelfs lenne al komt vragen of dat de echte kerstman is...) Vanmorgen had lenne tornooi, maar met bijna 40 koorts heb ik hem toch maar thuisgelaten. Nu is het winterstop, 14 dagen lang(!), ik dacht dat dat enkele maanden was, haha. En dan beginnen de trainingen weer opnieuw, op woensdag en nu ook op vrijdagavond, en in het weekend wedstrijd, ge moet er wat voor over hebben, een voetballerke in huis... Het zal een heel gepuzzel worden binnenkort als de baby er is, om dat allemaal vlot te laten verlopen.

eerste week kerstvakantie

 

 

 

De eerste week van de kerstvakantie is een beetje een tegenvaller geworden. Roos is zelfs al aan haar derde antibioticakuur van deze maand toe. ELke keer als haar kuur om is, krijgt ze binnen de 2 dagen opnieuw een flinke oorontsteking. Maandag moet ze naar het ziekenhuis om buisjes te laten zetten. Normaal zouden we wachten tot na de feestdagen, maar zo kunnen we natuurlijk ook niet verder.
Maar ja, mss wel beter nu dan binnen 3 maanden, hopelijk zijn dan haar rusteloze nachten om, zodat we er maar eentje hebben om s nachts voor op te moeten:). Zelf voelde ik me de laatste tijd ook niet zo goed in mijn vel, en natuurlijk, net wanneer we allemaal vrij hebben word ik ook goed ziek. Vier dagen op rij heb ik boven de 39 koorts gehad en heb ik de kerst halvelings op de zetel doorgebracht. En dan is het echt afwachten en uitzieken als je niks mag innemen. Ondertussen zijn Mark en Lenne ook geveld door het griepvirus en zijn we allemaal uitgeteld. Niet echt een feeststemming hier in huis dus. Fingers crossed dat het volgende week weer beter gaat, want dan staat Roos haar verjaardag op de planning.

Kerstfeest op school

 

 

Vrijdag was er op lenne's school een kerstfeest, ter vervanging van het schoolfeest in mei. Weken hadden ze gewerkt aan hun kunstwerken, die ze deze avond tentoon hadden gesteld voor het grote publiek. En het was zeer zeker de moeite. Alle werkjes konden gekocht worden en het schilderij met de diertjes kon per opbod gekocht worden. Elke leerling uit zijn klas had een diertje geschilderd, maar het eindreslutaat was echt wel mooi.(ten voordele van de nieuwe sporthal) Voor de rest waren er nog knutselateliers, een bakwedstrijd voor de lekkerste kersttaart voor de ouders, een kertsmarktje, elke klas had een optreden in de grote zaal...Alleen heel erg jammer dat het veel te druk was voor zo een klein schooltje. Op een gegeven moment stond ik minstens 10 minuten geplet tussen de mensenmassa, terwijl ik geen kant uit kon, en met een dikke buik is dat alles behalve aangenaam. Wetende dat er ook nog overal theelichtjes in de schoolgangen stonden, kreeg ik het toch even benauwd. Erg jammer, want de kinderen hadden echt hun best gedaan om er een leuke avond van te maken.

facebook

Er is de laatste tijd veel om te doen geweest, en dat wekte natuurlijk mijn nieuwsgierigheid. Sinds deze week sta ik ook in het grootste smoelenboekske van het world wide web: facebook. Na amper 5 minuten sprak ik af met mijn 'beste vriendinneke' van de lagere school, die ik trouwens al jaren uit het oog was verloren. Een dag later vond ik bijna al mijn medestudenten van de kunstacademie terug ofwel zij mij. Dus hoeveel commentaar en bedenkingen er ook kunnen gegeven worden, het blijft een fantastische uitvinding. Je staat er haast niet bij stil hoe akelig klein onze wereld wordt. Blijft natuurlijk de vraag: hoever ga je hierin gaan?
Wat blijft privé en wat mag iedereen weten?

 

Roos, blijf met uw vingers uit het stopcontact!

oma leest voor

 

onze engel

 

 

zwanger zijn, tis zo schoon..

Met mij gaat het prima. Ik hou niet van mensen die voortdurend liggen te klagen en te zagen en daarom probeer ik daar zelf ook niet teveel aan mee te doen. Een zwangerschap is geen ziekte en daarbij iets wat je zelf gewild hebt punt, einde medeleven. Volgens mij maak je het ook alleen maar erger als je er constant over ligt te zeuren. Maar toch, maar toch, ik ga het één keertje doen, ik gun het me vandaag omdat ik ziek ben.
Dus wees gewaarschuwd, als je er niet tegen kunt, stop dan nu met lezen, het is echt geklaag met de gote K.
Met mij ging het dus prima. Maar mijn steeds zwaarder wordende buik zorgde er voor dat ik weer bekkeninstabiliteit kreeg.(Ben ooit 5 maanden zwanger van de trap gevallen) Een mooi woord voor irriterende pijn in mijn onderrug en bekken, omdat de hele handel nu scheef staat. Met een beetje letten op je houding en enkele oefeningen zou het al veel beter moeten gaan, maar de hele dag in dezelfde houding op een bureaustoeltje zitten doet daar nu eenmaal geen goed aan, alhoewel dat nog het minste is in vergelijking met wat me thuis elke dag te wachten staat. De kinderen maken meer rommel dan me lief is, elke dag verzamel ik tonnen was en strijk, poets ik me een ongeluk,(naar de ramen kijk ik nog niet meer) de oudste kan plots zijn sokken en schoenen niet meer alleen aandoen, terwijl de jongste plat op haar buik gaat liggen als ik haar uit bad wil nemen. Cornflakes die omvalt onder de salontafel terwijl ik net gezegd had dat zoiets aan de grote tafel wordt gegeten enz...
S'avond plof ik oververmoeid in de zetel, waar ik een half uur later niet meer eigenhandig uit kan, en Mark me als een oud vrouwtje moet uithijsen of ik val als een pattatenzak in elkaar.
In bed word elke nacht wakker omdat ik een buikslaper ben, en mijn draai niet meer vind.
Dan begin ik te piekeren over een naam die ik nog steeds niet vind, een kamertje dat ik niet heb, de kasten die dringend uitgesorteerd moeten worden of zelfs een bedje dat ik nog niet heb. Tegen de tijd dat ik moet opstaan ben ik zo moe, dat ik elke dag weer véél te laat opsta en het een waar gevecht tegen de tijd wordt om mezelf en Roos voor 8 uur op de juiste plaats te krijgen. Alle vloekwoorden hebben de revue al gepasseerd als ik om 8.01uur aan mijn tikklok verschijn en alweer een kwartier langer moet overwerken om me dan te haasten om voor 6 uur in de winkel te zijn geraakt, Roos en Lenne uit te halen zodat het eten ook nog op tijd klaar is want Mark werkt ofwel tot half 8 of moet er om 7 uur weer vandoor.
Maar vandaag heb ik een geluksdag, want het buikgriepvirus heeft ook zijn weg tot bij mij gevonden. Het wordt een hele dag in bed liggen, terwijl ik probeer niet teveel plotse bwegingen te maken, want dan vlieg ik steevast in sneltempo naar het toilet in de hoop dat mijn spijsvertering het eenrichtingsverkeer zal respecteren. Dus ik blijf liggen, zo dood als een pier en ik vind het ZALIG.

mamzellen

voor degenen die het misschien al vergeten waren: woensdag om 8 uur is de mamzelavond.
Hopelijk tot dan allemaal!

6 december

 

 

 

Zes december betekent vroeg opstaan, de kinderen zaten vol spanning te wachten of de goede Sint wel iets gebracht had voor hen. En, ja hoor, Roos was dolgelukkig met haar baby Annabel en bedje, alhoewel het bord vol met chocolade al voldoende zou geweest zijn. Lenne kreeg een gloednieuwe trein van lego, goed voor uren knutselplezier om de honderden legoblokjes in elkaar te steken.

startschot

 

 

 

 

Het startschot van het sinterklaasweekend werd bij oma en opa Rudi gegeven. Lenne was gek van het spel zeeslag, en vooral omdat hij won van zijn peter Rudi(knipoog). Roosje kreeg een hotelkarretje met serviesje, maar was meer onder de indruk van Sienna haar gloednieuwe divan. Sienna daarentegen was dan weer meer geinteresseerd in Roos haar serviesje, tsss.

in de bench

 

Zou dat niks zijn als ze stout is?