30 mrt 2007

de paasvakantie

hihihi

Het is zover, de paasvakantie kan beginnen.
Het zal druk worden met 2 kindjes in huis
Lenne wordt daarbij ook 4 jaar op de laatste dag van de vakantie en hij heeft 2 feestjes. (eentje voor klasgenootjes en eentje voor de familie op de dag zelf). Hij kijkt er al enorm naar uit en is bij iedereen uitnodigingskaartjes in de brievenbus gaan steken en vraagt elke avond hoeveel nachtjes slapen het nog is. Ik hou langs de andere kant mijn hart vast want hij heeft 10 vriendjes uitgenodigd. Gelukkig komt tante Sanne mij assisteren, als studente 'orthopedagogie' hoop ik dat ze genoeg ervaring heeft om die ukkies onder controle te houden want alleen zou het me niet lukken.

weer een spuitje


Gisteren zijn we nog eens op controle moeten gaan bij kind en gezin. Ze heeft weer 2 spuitjes gehad en een vaccin tegen het rotavirus. Ondertussen weegt ons meid al 6.34kg en is ze 60.5 cm groot.
Na de paasvakantie mag ze al met groentepapjes beginnen, kunnen we weer beginnen knoeien..
Maar omdat ik binnen 5 weken terug aan het werk moet, moet ik mijn borstvoeding wel geleidelijk aan beginnen afbouwen. Dus hoop ik dat ze tegen dan al groenten en fruitpap kan eten en dan zullen we zien of ik het nog kan combineren met het werk. Maar als het niet gaat vind ik het niet zo erg, ze heeft dan toch 4.5 maand borstvoeding gekregen.

27 mrt 2007

babymassage

Gisteren ben ik met Roos naar een les in 'babymassage' gegaan.
Op zich heel plezant, alleen jammer dat ze moe was en geen zin had in de massage en eigenlijk de boel bij elkaar heeft gekrijst. Daar stond ik dan mooi met mijn huilende baby. Maar ik kan het thuis ook doen, en nu weet ik welke bewegingen ik moet toepassen, dus is het toch niet helemaal op niks geweest. Vanavond hebben we al geoefend en nu kon ze het toch apprecieren, haha

26 mrt 2007

kermis


Na al het getuinier (het terrras is bijna klaar) was het zondagnamiddag tijd voor naar de kermis te gaan. Het was mooi weer, dus konden we fijn te voet gaan. Lenne heeft in de botsauto's gezeten met papa, balonnen afgeschoten, gevist en we zijn naar huis vertrokken met een lekkere kermisfriet in onze handen mmm...

23 mrt 2007

lenneman


En natuurlijk moet Lenne haar nadoen
Zo was ik gisterenavond haar flesje polysilone (voor op de tut, tegen reflux) kwijt. En ik een half uur zoeken en zoeken. Eerst al eens aan Lenne gevraagd: nee, mama weet ik niet.
Ik wist zéker dat ik het op de badkamer had gelegd. Dan maar naar mark bellen op zijn werk of hij het niet ergens had neergelegd waar ik het niet vond. Ook niet dus. En Roos maar schreeuwen. mijn laatste poging was nog maar eens aan lenne vragen, die al in zijn bed lag, maar ik vond dat verdacht aan het meeluisteren was naar wat ik allemaal aan het doen was. Dus vraag ik nog eens aan hem of hij het niet gezien had: Mama, ik zal eventjes mee komen zoeken. En als een speer naar boven en in een kartonnen zakje haalde hij het direkt tevoorschijn; Typisch!

onze badeend



Nu ze haar handjes heeft ontdekt is het niet meer zomaar stilzitten in de tub, maar spetteren! Ze heeft er bijna een half uur ingezeten, zo leuk vond ze het

handjes


Deze week heeft Roos haar handjes ontdekt. Ze begint al dingetjes vast te pakken en naar haar mond te nemen. Nu kan het ontdekken beginnen! Ook kan ze al hele gesprekken voeren als ze op mijn schoot ligt (ik versta er alleen niks van nauurijk), maar het is best wel grappig.

19 mrt 2007



den buro waar ik het juist nog over had, doet voorlopig nog dienst als ruimte voor het kiemen van zaadjes. (nee, geen hennepplantage, was mss ook een idee?). Vorige week hebben lenne en ik zaadjes gepland en als het lukt hebben we deze zomer honderden zonnebloemen, mais, radijsjes, wortelkes en allerlei kruiden .....de zonnebloemen beginnen al goed te groeien, iets te goed zelfs want ik mag ze voorlopig nog niet buiten zetten.

Den buro


Bij het ontwerp van ons huis hebben we altijd rekening gehouden met het maken van een zichtbaar buro (het glazen aquarium bovenop het dak) De bedoeling was dat eens het huis gebouwd was en onze kroost voltallig was, ik halftijds zou gaan werken (om toch een vast inkomen te hebben) en in de namiddag thuis mijn eigen bureautje zou hebben, kwestie een beetje mijn eigen ding te doen en vooral naar flexibiliteit tov de kinderen (van school halen....).
Punt is nu dat de tijd is gekomen en ik niet weet wat ik moet doen. Ik werk momenteel 4/5 en minder gaan ze niet toelaten, dus zit ik met een reuzeprobleem. Volledig stoppen zie ik niet zitten, ik durf dat risico niet nemen, plus ik ben een te zeer stresskieken om volledig zelfstandige te worden.
Tot nog toe doe ik mijn bijberoep als interieurarchitecte na het werk en alles wat ik verdien is gewoon leuk meegenomen, een extraatje voor nu bv de tuin een beetje te heraanleggen of iets dergelijks. Maar eens je echt moet leven van die zaak is het toch wel iets héél anders en komt er veel meer bij kijken. Dus heb ik weer iets om over te piekeren, maar ik besef wel dat ik er dit jaar toch écht werk van moet maken want ik vrees dat ik anders vastgeroest blijf zitten op mijn plaats.

de tuin: deel3


Omwille van Mark zijn druk werkschema heb ik de handen ook maar eens uit de mouwen gestoken in onze tuin. Ik ben toch trouwens de hele dag thuis. Er moesten nog 2 gaten van 3mx0.5mx0.5m gemaakt worden om onze pruimenboompjes (wat het waarschijnlijk gaat worden) in te planten. Dus ben ik maar beginnen schuppen, na een half uur stonden mijn vingers al vol blaren, ha ha (niks gewend) en ik ben bijna 3 keer mee gevallen toen ik de kruiwagen vol zand achteraan moest weggooien. Ik wist niet dat dat zo zwaar was. Maar het is me toch gelukt. Jammer dat het vandaag sneeuwt, (van 18 graden vorige week naar sneeuw, het is allemaal niet meer te volgen) anders kon ik vandaag fijn de boompjes planten.
Acheraan op foto staat onze werfleider timon die de werken controleert

veel te snel



ik begin echt te vermoeden dat ik beter had gezwegen over haar flink slaapgedrag, de laatste dagen is het zelfs helemaal terug naar af, weer twee keer opstaan op een nacht en 'smorgens om half 7 terug daar om voorgoed op te staan. Waarschijnlijk zit het vroeger licht worden daar voor iets tussen; gelukkig dat volgende week de klok word verzet. Dat het maar snel betert want als ik terug moet gaan werken zou ik toch graag iets meer slaap willen hebben. (nog 7 weken)
Nu is ze wel weer flink, ze ligt zalig te slapen in haar park, maar ik heb geen zin meer om bij te slapen overdag.

16 mrt 2007

de tuin, deel2

nee, dit is niet onze tuin, i wish (orshoff Neerglabbeek)

Bij het ontwerpen van een woning of inrichting, is het 'less is more' principe mijn basisregel, maar dat geldt niet voor het ontwerpen van een mooie tuin vind ik. Ik hou niet van strakke, geometrisch opebouwde tuinen, een tuin moet er natuurlijk uitzien. Ondertussen ben ik erachter gekomen dat bij het maken van deze zogenaamde 'verwilderde' tuinen meer kennis van zaken nodig is dan op het eerste zicht laat blijken. Zo was ik vorig jaar al eens begonnen met een stukje in te richten volgens dit 'principe', met als resultaat...een écht verschrikkelijk lelijk uitziende border, als de plantjes al bleven leven tenminste haha.. verwilderd is dus niet gelijk aan: vanalles wat je mooi vind bij elkaar planten en laat maar groeien.
Dus, ben ik begonnen met het lezen van tuinboekjes, op internet wat rondsnuiven en bezoekjes aan mooie tuinen zoals op foto. Ik heb geen zin om een tuinarchitect onder de arm te nemen, ten eerste: te duur en ten tweede: mijn trots, ik doe dat graag allemaal zelf . En hopelijk lukt het mij nu een beetje beter.
l

te snel

Ik hd me al te snel blij gemaakt want vandaag is ze terug wakker geworden om 4 uur, hihi...

een stille morgen

Het is een stille vrijdagmorgen. Normaal gezien komt Marina elke vrijdagmorgen en samen nemen we het hele huis eens goed onderhanden, drinken een tasje koffie en praten wat bij over de afgelopen week. Maar deze week niet .....want haar zoon was een van de vele dodelijke verkeersslachtoffers van het afgelopen weekend. Waarom, vraag ik me dan af, waarom moet dit haar overkomen? Ze praatte zoveel over hem, en als ze Roos vasthad droomde ze er stiekem van dat ze ook snel oma zou worden. Andy was nml. even oud als mij en een vroegere schoolkameraad. Dat komt nog wel, zei ik dan al lachend, misschien sneller dan je denkt. Maar wat moet ik nu nog tegen haar zeggen? Kleinkinderen zal ze nu nooit meer krijgen, want zelfs haar énig kind werd haar ontnomen. Soms is het leven echt niet eerlijk.

15 mrt 2007

joepie!

Gisteren heeft Roos voor het eerst een nachtje doorgeslapen!
Om iets na 6 uur 's ochtends werd ze voor het eerst wakker, ik hoop dat dit de start is van een normaal ritme, terug 6-7 uur ononderbroken slapen, dat is al een eeuwigheid geleden, zalig....

Maar ik zal nog maar niet te vroeg victorie kraaien, want tenslotte is ze zwaar verkouden en slaapt ze daarom mss langer. We zullen wel zien, ik ben benieuwd....

14 mrt 2007

einde zwangerschapsverlof



Mijn zwangerschapsverlof zit er alweer op van afgelopen vrijdag. En dan wetende dat ik nog één ganse week (!) extra heb gekregen (omdat ik langer dan 6 weken voor mijn bevalling ziek ben geweest.) Dat is een nieuwe wet sinds oktober vorig jaar. Ik vraag me dan af wie op zo een geweldig vindingrijk idee komt??? Een héle week extra, alsof je baby op die week tijd een plotse groeispurt gaat maken. ...Alsof die ene week het verschil gaat maken...
Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als ouderschapsverlof en daar maak ik nu gretig gebruik van, weliswaar maar 2 maanden ipv 3, want ook dit is op zijn Belgisch en dus verre van ideaal.
Je krijgt hier een schamele 400 euro per maand voor van de RVA(4/5 werkende) en niet te vergeten een aanmoedigingspremie van 145 euro, gelukkig dat ze het zo genoemd hebben want je zou nog gaan denken dat het gene vette is. Maar in ieder geval, die krijg je dan toch al, want bij lenne bestond dit nog niet eens. En dat allemaal omdat we de kans willen krijgen om onze eigen kinderen zelf heel eventjes te willen zien opgroeien en opvoeden.
Nu las ik gisteren in de krant dat ze er iets aan willen gaan doen, het ouderschapsverlof verlengen tot 1 jaar en de premie verhogen tot 1300 euro (5/5 werkende). (voorstel SP.a)
Tuurlijk val ik uit de boot, maar ik vind het alvast positief dat ze er effectief iets willen aan doen.
Want zeg nu zelf, onze generatie moet praktisch met zijn tweeen gaan werken wil je die kinderen een fatsoenlijk onderdak geven en hen nog een beetje comfort willen geven. Maar we hebben alleen zo weinig kans om hen zelf te mogen opvoeden en het is toch zo belangrijk de eerste levensjaren.
Hopelijk volgt Belgie ooit het scandinavische of Duitse voorbeeld, ik ben er toch van overtuigd dat je op deze manier veel stabielere kinderen creeert en mss zelfs de probleemkinderen en zelfs de agressie bij de jeugd voor een stuk kan oplossen, want zou het er allemaal niet mee te maken hebben dat we gewoon de kans niet meer krijgen om 'tijd' in onze kinderen te investeren? Maar langs de andere kant, mss willen we ook allemaal te veel, dat mooie huis, die nieuwe kleren...en is het dat uieindelijk allemaal waard? Zouden we niet beter terug iets minder gaan werken en investeren in een goede opvoeding, langs de andere kant denk ik ook niet dat mijn wergever hier om staat te springen...

12 mrt 2007

picknicken



en zolang ons terras niet af is, picknicken we toch gewoon op het gras!
Lenne vond het super, als het van hem had afgehangen hadden we zelfs nog in de tent geslapen 'snachts. Dat ging me toch iets te ver, haha

de lente in aantocht



Het was heerlijk weer in het weekend en omdat ik al een tijdje droom van een gezellig ingesloten terrasje (ik heb weer te veel tijd gehad om naar de tuin te kijken) kreeg ik zin om er eens in te vliegen, want tot nog toe stond ons tuinmeubilair wat verloren op het gras te staan. Dus heb ik Mark aan de gang gezet, hihi. Ik wou hem 'eventjes' wat boordstenen laten plaatsen, maar dat blijkt dus niet iets te zijn wat je zomaar 'eventjes' doet, vooral niet op een afhellend terrein zoals het onze. Maar we zijn halfweg. Van zodra deze staan word er een groenhaag rond geplaatst (ik weet alleen nog niet wat) en zitten we toch al veel gezelliger. En hebben we er nog een ganse zomer plezier van.

jong geleerd is oud gedaan...


Roos zal papa wel eens leren hoe je een mooie keuken moet tekenen!

super schattig



bokrijk




Omdat Lenne zo graag naar Bokrijk gaat en het woensdag een mooie dag was, besloten we om onder ons drie naar Bokrijk te gaan. Daar aangekomen begon het toch niet te regenen zeker! Heel eventjes maar, maar lang genoeg zodat alle speeltuigen nat waren. Maar dat hield lenne niet tegen om van elke glijbaan af te gaan, tuurlijk was hij na 5 minuten nat tot op zijn onderbroek (maar om direkt terug naar huis te gaan vond ik ook zonde.) De volgende keer wachten we tot het écht mooi weer is en dan zijn ook de winkeltjes met ijsjes terug open.

5 mrt 2007

last women standing


Terwijl de bevolking met bosjes besmet geraakte door de grote 'griep-epidemie 'bleef ik vrolijk ronddartelen, tot vrijdag dan toch. Ook voor mij was er geen ontsnappen meer aan.
En hier liggen we dan, ik ziek te wezen en Roos gewoon 'baby' te wezen
kon ze er van profiteren dat ik de hele dag in de zetel bleef plakken...
En lenne is na school naar oma gegaan, want die zou me toch niet actief genoeg gevonden hebben

zwemmen


Toen ik zwanger was van Roos had ik Lenne beloofd dat wanneer de baby uit de buik was 'gefloept' dat we nog eens een keertje bij de brede glijbaan (erperheide-center parcs) zouden gaan zwemmen.
En zaterdag was hij niet meer te houden, 's morgens stond hij ineens met zijn zwemtas boven, hij had lang genoeg gewacht, hij had een handdoek gepakt, zijn zwembroek en die van papa (vraag niet hoe hij dat plots allemaal wist liggen) en toen konden we onmogelijk nog 'nee' zeggen. Dus die griep van mij dan maar even vergeten en hup.....
Omdat Roos ook meeging kon ik toch niet veel zwemmen want haar vind ik nog te klein om te laten ploeteren (wel nog met de voetjes). Uit ervaring weet ik dat lenne achteraf altijd ziek werd, dus voor mij geen watergewenning voor baby's) En we hebben ons goed geamuseerd, lenne heeft elke glijbaan 20x gedaan en papa dus ook en Roos heeft het zich daar allemaal eens goed bekeken en lekker geslapen onder de palmbomen. Ze is gelukkig heel braaf geweest want ik had een beetje schrik als ze daar een huilbui van 2 uur zou krijgen. Ik had wat tijdschriftjes mee, en het leek net een beetje vakantie. Toch kon ik het niet laten om ook even met Lenne gaan te zwemmen in de wildwaterbaan. Hoe harder ik schreeuwde (beetje overdrijven hé) hoe harder hij begon te lachen. En dat heb ik achteraf wel geweten, want met griep gaan zwemmen is natuurlijk niet erg slim.

2 mrt 2007

kind en gezin

Gisteren was het weer zover, ons maandelijkse afspraak bij kind en gezin. Op zich niet zo erg, ware het niet dat ik een bloedhekel heb aan die bezoekjes. Meteen bij het binnenkomen kan je kennismaken met 2 dames die ze hoogstwaarschijnlijk rechtstreeks van een kienavond van de plaatselijke boerinnenbond geplukt hebben. Hun taak bestaat er in de kindjes te wegen en te meten. Nu, ofwel ligt het aan hun professionalisme ofwel kunnen kindjes echt wel krimpen of , zoals in mijn geval 4 cm groeien op 2 weken tijd. Als dit het geval is, moet ik dringend werk maken van een herinrichting van mijn huis, want tegen dat ze 16 jaar zijn komen ze ons huis niet meer binnen. Na dit gedaan te hebbben, mag je dan naar de 'verpleegster' gaan, een hele lieve vrouw, alleen denkt ze waarschijnlijk dat ze tegen kleuters bezig is ipv tegen volwassen mensen . (ligt het aan de baby's die we op onze schoot hebben zitten???)
De volgende en meteen ook laatste ronde is het bezoek aan de arts. Hij moest gisteren haar 2 eerste inentingen geven. Ik ben op zich niet zo een melodramatische mama die daar allemaal niet zo goed tegen kan, maar als het bloed haar van haar 2 beentjes afsijpelt vraag ik me och ook af waar die man zijn diploma gehaald heeft. Eventjes wat druk uitoefenen op haar wondje en een pleistertje erop doen , daar had hij waarschijnlijk nog nooit van gehoord. Meteen was ook mijn rose pulletje (wat ik a propos al 2 keer gekocht had, wegens iets te enthousiast gewassen (het is nugoed voor Roos binnen 2 jaar) onder het bloed geseipeld. Maar kom, laten we daar niet dramatisch over doen.
Het was weer voorbij, we kunnen er weer een maandje tegen en als kers op de taart heb ik daar de griep opgedaan. Plezant toch, hé!