Vandaag is Roos voor het eerst naar Els gegaan. Vanmorgenvroeg om 7.30u heb ik haar gebracht en ze werd meteen verwelkomt door haar drie dochters, laura, luna en linde.
Heb er mij snel vanaf gemaakt want ik heb liever de korte pijn. Voor mij zal het waarschijnlijk toch erger zijn dan voor Roos zelf, want zij beseft het niet eens. En ik had geen zin om(weer) met rode ogen naar het werk te gaan en mij een hele dag slecht te voelen want dat verandert uiteindelijk niks aan de zaak. Ach, ja echt wennen zal het idd. nooit doen, het blijven mijn kinderen die ik moet wegbrengen terwijl ik er liever zelf bij ben.
Lenne begreep het vanmorgen ook niet zo goed, want ik ben al weg als hij wakker word. Waar is mama? Waar is Roos? vroeg hij gisteren en vandaag. Ja, dat hoort er ook niet meer bij, het samen ontbijten. Voor hem zal het ook weer even aanpassen zijn.
Maar ik zal eindigen met een vrolijke noot, morgen is meteen de laatse werkdag van de week want we maken de brug, joepie!
1 opmerking:
wat zou t heerlijk zijn om elke dag thuis te zitten met de kinderen en toch genoeg geld te verdienen om alles te kunnen afbetalen en de kids te verwennen.
dat zou toch heerlijk zijn.
maar spijtig genoeg is de werkelijkheid vaak anders.
het went nie maar het wordt wel een gewoonte. een routine.
en op zich is t nie slecht als roos eens andere omgevingen opzoekt en op ontdekking gaat bij de onthaalmoeder. dat hoort allemaal bij t leerproces.
ge ziet ze savonds toch weer terug. dat is een fijne ervaring om naartoe te leven elke dag.
op naar de volgende werkweek meiske. deze week gaat al weer wat beter gaan. wacht maar. ;o)
Een reactie posten