de wet van Murphy

Met twee uit werken gaan en kinderen hebben vergt heel wat organisatie. Het lukte ons prima. Maar als één schakel wegvalt, kan dit alles in het honderd doen lopen. Hier begon het vierkant te draaien enkele maanden geleden toen mijn huishoudhulp wegviel.
Ze kwam al niet veel, maar nu kwam ze helemaal niet meer. En dus viel het hele huishouden gelijk neer op mijn schouders. Ik zat net midden in de verfwerken van de (18m)kasten en het had geen zin om daar mee te stoppen. Ik wilde het werk ook persé af tegen de kerst. Als ik iets in mijn hoofd heb,... Maar met die klus alleen was ik 2 namiddagen per week zoet. Het werd dus ontzettend druk. Ik liep minstens 4 dagen per week met ogen zo rood zodat het leek alsof ik slaag had gehad, haha, waarschijnlijk van een verfallergie in combinatie met vermoeidheid
Een paar weken later valt ook Roos haar onthaalmoeder weg, eveneens met een hernia. Ze zou 3 weken moeten rusten en dus namen mijn ouders een groot deel van haar taak over en probeerde ik zoveel mogelijk mijn verlofdagen in te zetten. Maar die 3 weken werden langer en op mijn werk konden ze er niet meer mee lachen dat ik er 'bijna nooit' was. Dus krijg ik vorige week 'onrechtstreeks' een uitbrander van jewelste, waardoor ik dus geen verlof meer durf te nemen.
(Ik nam mij af en toe de woensdag voormiddag vrij, maar omdat ik 3/4 werk valt al heel wat tijd weg)
Ik heb niet de job van mijn leven, maar kwijt wil ik hem toch nog niet. In de bouw hebben ze niet meteen het grootste begrip voor 'uitwerkende' mama's. Toch heb ik me er het hele weekend slecht van gevoeld.
Vandaag valt bij overmaat van ramp mama over een bekertje water van Fleur, en breek ze haar pols. En nu ligt ze ook minstens 6 weken uit. Als hier niet de wet van Murhy aan de gang is....