in het teken van de maan

Zatermiddag ben ik met Lenne naar het theater geweest. Het was een voorstelling van De maan.
KIJK EENS WAT IK KAN vertrekt vanuit een zinnetje dat je als ouder van opgroeiende kinderen wel vaker hoort. Elke ontdekking is een totale verrassing, elke nieuwe motorische handeling een acrobatisch hoogstandje: 'Kijk eens wat ik kan!'
Het was een speciale voorstelling voor 4 tot 6 jarigen, en ik moet zeggen dat ik me zelf ook kostelijk geamuseerd heb, omwille van de mooie overvloeingen en visuele effecten.
Ik heb bewondering voor die mensen, want het is een kunst om kinderen van die leeftijd een uur te boeien. Als het even 'saai' word, zal je dat direct horen. Lenne moest, zoals altijd, weer uitdokteren hoe alles technisch in elkaar zat. Vanwaar komen die projecties, het geluid...ipv te kijken naar de voorstelling. Tja, een echte jongen, zeker.
De film, Fly me to the moon had meer succes bij hem. Het is echt een fantastisch leuke 3-D film. En maar proberen te grijpen naar die beestjes met zijn handen...