Sinds kort begint Roos door te krijgen dat ze ook een 'eigen' karaktertje heeft, en haar zin kan proberen door te drukken.
Nè(nee)is momenteel haar lievelingswoord. Soms sluit ze dan haar ogen, of doet ze haar handen voor haar ogen, want als zij ons niet ziet, zien wij haar ook niet.
Met eten mogen we haar ook niet meer helpen, dat moet ze allemaal zelf doen. Soms heeft ze een lepel in een hand, en neemt ze haar eten met het andere handje, maar ze kan het zelf! Met als gevolg natuurlijk dat ik dikwijls meer eten op de grond heb liggen dan dat in haar mond is terecht gekomen. Jammergenoeg heb ik geen honden die daar zeer gelukkig mee zouden zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten