Roos op haar best

‘S morgens geraak ik nooit uit mijn bed. Soms , als Roos al wakker is, laat ik haar nog 10 minuutjes bij mij in bed liggen, zodat ik nog even kan blijven liggen. Zo ook vorige week. Alleen was Roos er niet echt mee akkoord. Ze klautert uit het bed en wijst met haar vinger naar de vloer, de wenkbrauwkes gefronst (ja, dat kan ze als geen ander), ‘mama, op’, mama, uit! Mama, op, mama, uit! Na ettelijke keren roepen stap ik toch maar uit bed, waardoor ik onthaald wordt met een luid applaus: goet so, mama, goet so!

Nog geen twee, maar de snoepkast weet ze toch al staan. Ze trekt de kast open en roept: ‘mama, noepe’. Ik negeer haar, ook al sta ik praktisch langs haar. Na een paar keren zeuren, merkt ze dat ik niet reageer, kijkt naar me en zegt: ‘eefie, noepe!
(ze dacht mss dat ik haar mama plots niet meer was, haha)