Omdat mijn ouders een paar dagen op vakantie waren, leek het me een leuk idee om de hond eens voor een dagje te halen. Kwestie van eens een paar uur lekker te ravotten met het beestje en een lange wandeling in het bos te maken. Dat laatste viel een beetje tegen. De hond ging eerder met mij wandelen dan visa versa. Ik heb er net geen arm uit de kom aan overgehouden. Een terrasje doen was ook niet bepaald van de poes. Hij had zijn riem zodanig rond mijn voeten en de tafelpoot gedraaid terwijl ik aan het babbelen was dat bijna onze hele drank samen met mij tegen de grond ging. Ik zag de mensen al kijken, drie kinderen en een uigelaten hond die ik niet in bewang kon houden:) Na een vermoeiende namiddag wil ik hem terug brengen, maar NIET, met geen stokken was hij terug in de auto te krijgen. na een half uur, zweten, zwoegen, pralinnekes voor zijn neus houden, heb ik het opgegeven en maar mee naar binnen genomen. Het kattenvoer, een paar legoblokjes en Roos haar tuttenverzameling waren natuurlijk binnen de minuut verslonden. Toen zijne drinkbak leeg was kon ik het hele huis beginnen dweilen:)
En manlief lachen: Hoe zei je dat: wil je ooit een hond?
Ik denk toch maar dat ik het bij mijn katten ga houden.
(toen papa de hond kwam halen, stapte hij natuurlijk zonder problemen in de auto)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten