weg wijsheid

Tot nog toe ben ik, in tegenstelling tot de rest van de familie, gespaard gebleven van alle heersende epidemieën. Dat was gerekend tot gisteren, de Goden moesten gedacht hebben, laten we haar vandaag eens de volle lading geven. Ik stond namelijk op met barstende hoofdpijn, spierpijn, een verstopte neus, een keelontsteking en als dessert een ontstoken wijsheidstand.
En net dat laatste was er teveel aan. Maar aangezien ik toch niks mag innemen, besloot ik om niet naar de tandarts of dokter te gaan, en maar gewoon een hele dag op mijn tanden te bijten (nee, niet op die wijsheidstand)
Tegen de avond verloor ik de discussie (4 tegen 1) om geen hulp te zoeken, en met een bang hart heb ik dan toch de tandarts gebeld. Ik kon deze week nog langskomen. Ineens had ik nog meer tandpijn, want de gedachte dat dat ding eruit moest worden getrokken maakte mij alleen maar nerveuser. Om 20.00u (terwijl ik mijn gedachte aan het verzetten was met mijn favoriete serie 'sex and the city') ging de telefoon. De tandarts wou mij (of liever mijn tand) toch nog zien voor ik ging slapen.
Snel terug uit mijn pyama (wat achteraf niet nodig was geweest, want de tandarts had de zijne ook al aan) richting pijnbank.
Een kwartier, een lichte verdoving, wat gefreutel en getrek later lag 1/4 van mijn wijsheid te blinken in een zilveren bakje. Was het dat nu??? Moest ik mij daar zo nerveus voor maken???
Eindelijk verlost van die ambetante, zeurende pijn, alléé, dat was gerekend tot de verdoving was uitgewerkt. Een bloedende krater doet ook pijn, om niet te zeggen NOG MEER PIJN!
Maar om dit alles positief te eindigen, ik heb vandaag echt geen zin om te snoepen, en dat was misschien net de bedoeling.