Toen ik zwanger was van Roos had ik Lenne beloofd dat wanneer de baby uit de buik was 'gefloept' dat we nog eens een keertje bij de brede glijbaan (erperheide-center parcs) zouden gaan zwemmen.
En zaterdag was hij niet meer te houden, 's morgens stond hij ineens met zijn zwemtas boven, hij had lang genoeg gewacht, hij had een handdoek gepakt, zijn zwembroek en die van papa (vraag niet hoe hij dat plots allemaal wist liggen) en toen konden we onmogelijk nog 'nee' zeggen. Dus die griep van mij dan maar even vergeten en hup.....
Omdat Roos ook meeging kon ik toch niet veel zwemmen want haar vind ik nog te klein om te laten ploeteren (wel nog met de voetjes). Uit ervaring weet ik dat lenne achteraf altijd ziek werd, dus voor mij geen watergewenning voor baby's) En we hebben ons goed geamuseerd, lenne heeft elke glijbaan 20x gedaan en papa dus ook en Roos heeft het zich daar allemaal eens goed bekeken en lekker geslapen onder de palmbomen. Ze is gelukkig heel braaf geweest want ik had een beetje schrik als ze daar een huilbui van 2 uur zou krijgen. Ik had wat tijdschriftjes mee, en het leek net een beetje vakantie. Toch kon ik het niet laten om ook even met Lenne gaan te zwemmen in de wildwaterbaan. Hoe harder ik schreeuwde (beetje overdrijven hé) hoe harder hij begon te lachen. En dat heb ik achteraf wel geweten, want met griep gaan zwemmen is natuurlijk niet erg slim.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten