buisjes erin, poliepen eruit

Vanmorgen werden we al om 7 uur in het ziekenhuis verwacht. Ik was waarschijnlijk zenuwachtiger dan Roos, anesthesie vind ik maar iets akeligs, zeker bij zo een klein meisje. Eerst kreeg ze een slaapverwekkend middel ingespoten, waardoor ze heel lacherig werd. Was best wel geestig, net alsof ze een paar kriekskes teveel op had. Gelukkig dus ook geen gehuil toen we haar moesten acherlaten aan de deur van de opertiezaal, want dan was mijn moederhart weer gebroken. Om 9 uur kwam de verpleegster ons alweer halen en konden we haar gaan oppikken. Ik hoorde haar al van ver schreeuwen, en dan duren de minuten lang als je niet bij haar kan. Ze was ook vrij 'hysterisch' en was moeilijk te kalmeren, maar na 10 minuutjes sussen is ze op mijn schoot terug in slaap gevallen. Eenmaal de anesthesie uitgewerkt was, werd ze ook terug rustig wakker en was ze weer haar eigen zelve. Als beloning kreeg ze een lekker ijsje en konden we om 12 uur alweer vertrekken. Hopelijk zijn we nu verlost van het constante ziek zijn en krijgen we onze slapeloze nachten ook weer een beetje terug. (athans toch voor 12 weken;))