moeilijk

Door een samenloop van omstandigheden gaat het de laatste weken niet zo goed meer. Ik ben de hele tijd ziek, en heb veel te veel last van harde buiken. Ik zou er normaal hooguit 3 op een uur mogen hebben in dit stadium maar daar stopt het helaas niet bij. Het probleem is dat mijn lichaam die signalen (voorweeen) na 2 zwangerschappen kent en eens die motor tegoei op gang is, is die niet meer te stoppen. Ik moet ongetwijfeld veel meer rusten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Begin deze maand zijn we begonnen met de slaapkamers een beetje in orde te brengen. Er lag tot op heden geen vloer en stonden nergens deuren en dat vond ik toch een beetje een must worden. (Ik wil toch een deur kunnen dichttrekken als er eentje begint te 'kwaken') Maar dit vergt elk beetje vrije tijd van zowel Mark als mij, aangezien we dit volledig zelf doen en natuurlijk wegen de laatste loodjes het zwaarst.
Daarbij is Roos de hele tijd ziek en trakteert ze me al weken aan een stuk bijna elke nacht op gehuil, geschreeuw en geroep. Ze is me echt aan het uittesten. Ik had gehoopt dat het na het plaatsen van de buisjes zou minderen, maar niet dus. Heb deze week hooguit 2 uur aan een stuk kunnen slapen, geen wonder dat een mens er aan onder gaat. En als laatste is het op het werk ook nog eens verschrikkelijk druk (niet weten wat eerst te tekenen, boze aannemers aan de lijn (het zijn echt niet de symphatiekste lui...) en dat brengt ook de nodige stress met zich mee.
Ben gisteren totaal overstressed naar de dokter geweest en als het aan haar lag moet ik onmiddelijk stoppen met werken en rusten. Het zou zonde zijn als het hier mis zou lopen. Ze heeft wel gelijk, maar gaf me uiteindelijk nog een beetje krediet(ik voel me er echt slecht bij om van de ene op de andere dag te stoppen en iemand anders op te zadelen met mijn werk) als ik mijn nachtrust terug krijg. En dan zullen we wel zien hoe mijn lichaam hierop reageert. Gisteren is Roos een nachtje bij oma blijven slapen. En, natuurlijk, daar wordt ze niet één keer wakker. Je zou haar potverdikke....Maar het heeft me goed gedaan, heb tot 5 uur kunnen slapen, daarna was het gedaan:) Ik denk dat ik al te lang in het ritme van niet meer slapen zit. Vandaag ligt ze terug in haar eigen bed, ik hoop echt dat het goed gaat gaan, zit daar zelfs nu al over te piekeren.